ความแตกต่างระหว่างคอนกรีตขึ้นรูปด้วยผ้าจุดกรองและคอนกรีตขึ้นรูปด้วยผ้าสี่เหลี่ยม

ความแตกต่างหลักระหว่างถุงแม่พิมพ์แบบห่วงและถุงแม่พิมพ์แบบจุดกรอง

ทั้งสองแบบเป็นถุงรูปทรงทางภูมิศาสตร์ที่ใช้สำหรับการปั๊มขึ้นรูปคอนกรีต/ปูน แต่มีความแตกต่างที่สำคัญในกลไกการสร้างความหนา ลักษณะและลักษณะของรูพรุน แรงดันและการสูญเสียของปั๊มในการก่อสร้าง และการใช้งานทั่วไป

โครงสร้างและกลไกการขึ้นรูป

เชือกปรับความสูง (เชือกแบบห่วง) จะถูกวางให้ห่างกันระหว่างชั้นบนและชั้นล่างของผ้าทอ หลังจากเติมผ้าแล้ว ผ้าจะถูก "ค้ำยัน" ขึ้นเป็นแผ่นที่มีความหนาสม่ำเสมอ โดยทั่วไปจะเป็น "โครงสร้างสี่ชั้นสองชั้น" เชือกปรับความสูงมักจะเรียงกันเป็นลายไขว้ และความหนาจะถูกควบคุมโดยความยาวของเชือกปรับความสูง

จุดกรองขนาดเล็ก (จุดกรองย้อนกลับและจุดระบายน้ำ) จะถูกตั้งไว้บนพื้นผิวผ้าตามระยะห่างที่ออกแบบไว้ หลังจากเติมแล้ว สารละลายจะถูกขับออกจากจุดกรองเพื่อสร้างแผงที่มี "โครงตาข่าย" สม่ำเสมอ ซึ่งเป็นโครงสร้างแบบกรองย้อนกลับและระบายน้ำของถุงแม่พิมพ์

ผลการขึ้นรูปและการใช้งาน

ความหนาสม่ำเสมอและความสมบูรณ์ของแผงที่ดี เหมาะสำหรับการป้องกันความลาดเอียง/การบุผิวที่มีข้อกำหนดสูงในด้านความเรียบและการควบคุมความหนา

การขึ้นรูปที่รวดเร็วและความสามารถในการปรับตัวที่แข็งแกร่งในสถานที่ มักใช้สำหรับการป้องกันความลาดชันในพื้นที่ขนาดใหญ่ แต่ข้อกำหนดการควบคุมความหนาและความเรียบนั้นไม่เข้มงวดเท่ากับถุงขึ้นรูปวงกลม

การใช้งานทั่วไป

โครงการแผงป้องกันความลาดชันของเขื่อนแม่น้ำ ทะเลสาบ และทะเล/ป้องกันตลิ่งที่ต้องการความหนาที่แม่นยำยิ่งขึ้น

การป้องกันความลาดชันในพื้นที่ขนาดใหญ่และสถานการณ์การก่อสร้างอย่างรวดเร็ว เช่น เขื่อนริมแม่น้ำ ช่องทาง และสระน้ำ

คำจำกัดความ โครงสร้าง และกลไกดังกล่าวข้างต้นมาจากคำอธิบายทางวิศวกรรมและจุดการก่อสร้างของถุงแม่พิมพ์ (เรียกอีกอย่างว่าถุงแม่พิมพ์แบบห่วง/ถุงจีโอทิวบ์) และถุงแม่พิมพ์ "จุดระบายน้ำกรองย้อนกลับ"

วิธีการเลือก?

สำหรับโครงการป้องกันความลาดชันที่ต้องควบคุมอย่างเข้มงวดในเรื่องความสม่ำเสมอของความหนาของแผงและความเป็นเส้นตรง/ความเรียบ ควรใช้ถุงที่ขึ้นรูปเป็นวงกลม

สำหรับการป้องกันความลาดชันพื้นที่ขนาดใหญ่ที่ต้องการการสร้างต้นแบบอย่างรวดเร็ว มีระยะการสูบที่ยาว หรือจำเป็นต้องใช้จุดกรองเพื่อให้การระบายสารละลายมีความเสถียรมากขึ้น ถุงแม่พิมพ์จุดกรองอาจได้รับความสำคัญเป็นอันดับแรก

หากเงื่อนไขการผสมและการสูบในสถานที่มีจำกัด (เช่น ความจุของโรงงานผสม ระยะทางการสูบ/ความสูงต่างกันมาก) ควรดำเนินการสูบทดสอบและการเติมโดยพิจารณาจากการทรุดตัวของส่วนผสม ขนาดอนุภาครวม และความจุของอุปกรณ์ จากนั้นจึงค่อยสรุปผล

ความแตกต่างในจุดก่อสร้าง:

ถุงใส่แม่พิมพ์แบบห่วง

การปู: ตั้งเสาและอุปกรณ์ปรับความตึง ระยะห่าง 1-2 เมตร และไม่น้อยกว่า 4 ชิ้นต่อชิ้น ขณะปู ควรกดกระสอบทราย/กระสอบกรวด ควรมัดกระสอบทรายและกรวดเป็นชุดในบริเวณที่มีลมแรงและคลื่น ระยะห่างโดยทั่วไป 1-2 เมตร เย็บกระสอบข้างเคียงเข้าด้วยกันด้วยเส้นใยคู่ และวางแผ่นกรองใยสังเคราะห์ที่ด้านล่างของตะเข็บ ความกว้างของรอยต่อต้องไม่น้อยกว่า 50 ซม.

การบรรจุ: เหมาะสำหรับการทำงานต่อเนื่อง ตัวบ่งชี้การควบคุมแบบธรรมดาคือการยุบตัวที่ 18 ถึง 20 ซม. และขนาดอนุภาคสูงสุดของหินประมาณ 20 มม. เมื่อการบรรจุเกือบเต็ม ให้หยุดประมาณ 5 ถึง 10 นาที และรอให้ฟองอากาศตกตะกอนก่อนจึงจะบรรจุอีกครั้ง ความเร็วในการบรรจุโดยทั่วไปจะควบคุมไว้ที่ประมาณ 10 ถึง 15 ม³/ชม. ในงานวิศวกรรม และแรงดันในการบรรจุจะถูกกำหนดโดยอุปกรณ์และปั๊มทดสอบในสถานที่

ถุงกรองจุดแม่พิมพ์

อัตราส่วนผสมและการปั๊ม: เพื่อให้แน่ใจว่าการขึ้นรูปแบบ "บีบ" จะราบรื่น ส่วนผสมจะต้องมีความลื่นไหลสูง/สามารถปั๊มได้ดี ในทางวิศวกรรม การทรุดตัวโดยทั่วไปจะอยู่ที่ประมาณ 18-20 ซม. และขนาดอนุภาคสูงสุดของหินอยู่ที่ประมาณ 20 มม. จำเป็นต้องกำหนดแรงดันปั๊มและอัตราการไหลโดยใช้ปั๊มทดสอบการเติมเพื่อป้องกันการอุดตันของจุดกรองหรือการแยกตัวในพื้นที่